Ankara 3 Şubesi
741 | | | 00-00-0000
ON ALTI YIL SONRA GELEN ÖZGÜRLÜK
SİZDEN GELENLER

Yıl 1997…

Kadrolu olarak atandığım okulda ilk günüm. Hatta görevimin ilk otuz dakikası…

On altı yıl boyunca yaşayacağım sıkıntıların, çaresizlikler içinde kıvranmalarımın, sessiz çığlıklarımın, görünür görünmez gözyaşlarımın, çırpınışlarımın başlangıcına gebe olan kovulduğum toplantı salonundayım.

 

 Gözlerimdeki ışıltıyı, yüreğimdeki heyecanı, hayallerimdeki idealistliği göremeyen okul müdürü, elli öğretmenin ve iki müdür yardımcısının hazır bulunduğu toplantıyı başlatmadı. Başlatamadı…

Başı örtülü 2 aday öğretmen salondan kovulduk.

 

Oysa sadece başım örtülüydü inancım gereği. İnandığım gibi yaşamak en doğal hakkımdı. İnancımı yaşamak da…

 

Yıl 2013…  18 Mart Pazartesi…

Üyesi olduğum sendikanın almış olduğu karar doğrultusunda artık özgürüm…

Tam gün özgür olmanın hafifliği, mutluluğu, keyfiyle; horlanacak olmanın tedirginliği arasında öğrencilerimin karşısındayım.

 

Beni “ben” olarak gören, arkadaşlıklarını ve dostluklarını sürdüren onurlu insanlar.

 

“Eylemi destekliyoruz.” dediği halde, andımız töreninde başında bereyle duran öğrenciyi” törende baş kapalı olmaz, aç başını!” diyerek asabi bir şekilde öğrencinin başını açıp bana mesaj yollayan mesai arkadaşı.

 

“Buda nerden çıktı.” diyen gözlerle, hoşnut olmayan yüzlerin sahibi sözde demokrat insanlar.

 

Gözlerinin içi gülen, dua eden velilerim.

 

 “Böyle daha sevimlisiniz.” Diyerek,  gerçek duygusunu dile getiren velim.

 

Beni her zaman böyle görmüş gibi olgunlukla karşılayan sekiz yaşındaki “büyük” adamlar ve hanımlar, gözlerinin içi gülen ‘öğrencilerim’.

 

Sendikamın aldığı karar doğrultusunda bu şekilde bulunduğumu teyit ettikten sonra “saygı duyuyorum.” diyen okul müdürüm.

 

18 mart 2013 pazartesi günü mesaimin ilk otuz dakikasından hafızama kazınan kareler…

 

Otuz gündür korkularımla, stresle yaşamıyorum artık.

Kafesinden bırakılmış özgür bırakılmış kuş gibiyim.

On altı yıllık meslek hayatımda ilk defa böyle keyifli ve KENDİM/BEN olarak çalışıyorum.

Özgür olmanın keyfini ve mutluluğunu yaşıyorum..

 

İnancıma uygun giyiniyorum artık.

 

Fatma KARAFİLİK

Sınıf Öğretmeni

 

Tüm Yazılar
1 ERDEMLİ İNSANIN ÖZELLİKLERİ
2 UNUTULAN 3600
3 Artık Meclis de Özgürleşiyor
4 ON ALTI YIL SONRA GELEN ÖZGÜRLÜK